De knikkerspecialist
Maak kennis met Jenny Kroon; docent mechanical engineering, moeder van twee kinderen.
Jenny schrijft regelmatig aansprekende en inspirerende blogs over techniek & speelgoed.
Wil jij weten wat het leukste speelgoed is voor kinderen, om hen zo op een speelse manier meer in aanraking te laten komen met techniek?
Lees hier de nieuwste blog van Jenny
Het is een druilerige vrijdagmiddag. Mijn jongste en ik hebben van de rust in huis gebruik gemaakt en een heerlijke cake gebakken en een grote pan stoofvlees opgezet. Het huis ruikt naar winter en gezelligheid. De gezelligheid wordt compleet als we op de terugweg ons buurmeisje tegen komen en die zich laat overhalen om de cake te komen proeven.
Na de cake, een kopje thee, en heerlijk gezellige ‘meidenpraat’ over school en vriendinnen vindt mijn oudste het genoeg geweest; of er eindelijk gespeeld kan worden met de knikkerbaan?! Het buurmeisje laat zich overhalen en vol enthousiasme pakt mijn oudste de dozen van de Gravitrax knikkerbaan erbij. Het buurmeisje krijgt een instructieboekje voor haar neus en de oudste wijst vol verwachting naar de moeilijkste knikkerbaan in het boekje.
Deze knikkerbaan hebben we op Markplaats gevonden voor een fractie van de winkelprijs. Koop je hem in de winkel of online dan ben je voor een starter set rond de 50 euro kwijt. Daarna kun je het zo gek maken als je wilt. Het leuke is wel dat de toffe elementen zoals een lift, looping, katapult, kabelbaan of zuignappen-transfersysteem slechts rond de 10 euro kosten. Hiermee breid je dus relatief goedkoop je starter set uit met de coolste dingen. Wil je echt iets hebben waardoor de vriendjes en vriendinnetjes nooit meer naar huis willen? Ga dan voor de verticale uitbreidingsset, en combineer dit slim met andere typen knikkerbanen. Hier zorgt de felgekleurde plastic Quercetti Migoga van de jongste voor de mooiste en spectaculairste samenstellingen.
Vertwijfeld wordt begonnen aan stap 1. Net als bij Lego volgt het resultaat uit een duidelijk stappenplan waar eerst de benodigde onderdelen worden benoemd, en daarna met een plaatje wordt weergegeven waar en hoe deze geplaatst moeten worden. De oudste legt nog even uit dat de knikker van hoge torentjes naar lage torentjes moet rollen omdat anders de zwaartekracht het niet doet. Al snel verrijzen grijze torens met witte daken en volgt het ene aha-moment op het andere. Tijd om de rails te leggen om alle punten met elkaar te verbinden en ook in het hoofd van mijn buurmeisje vallen de puzzelstukjes op zijn plek.
Ik voel het enthousiasme en ga even meekijken met het resultaat. Aan mijn oudste de eer om de 3 knikkers ieder hun eigen weg te sturen vanuit de hoogste toren. Ineens klinkt het “misschien moet ik iets gaan doen met techniek”. Mijn hart maakt een klein sprongetje, maar heel koeltjes vraag ik door. Iets in de kinderopvang is hetgeen dat op dit moment het meeste trekt, maar de verwondering van het bouwen en creëren heeft haar gegrepen. Dit wordt echter direct gevolgd door de algemene vraag of techniek wel iets voor meisjes is. Ik hou even mijn mond, want hoe kan ik nou verkondigen dat dat wel zo is wanneer slechts een fractie van de leerlingen op technische mbo’s, hbo’s en universiteiten meiden zijn? Zou het niet mooi zijn als we een generatie grootbrachten die niet meer hoeft te pionieren op een technische opleiding? Als we gewoon simpelweg zouden kunnen antwoorden: “Ja, techniek is voor iedereen!”.
Maar vandaag kan mijn dag niet meer stuk. De geur van cake en stoofvlees, en een verwonderd 10-jarig buurmeisje op haar knieën op de grond om te onderzoeken hoe een magnetisch knikkerkanon nou eigenlijk werkt. Ja hoor, techniek is zeker iets voor meiden.